Ένα τσουπ να έκανες, μεταξύ ευθείας και στροφών, κοιτώντας πέρα ψηλά κι έβλεπες έναν πουά φωτισμένο ουρανό. Και το φεγγάρι. Να ξεμυτίζει πίσω από τα λευκά σπιτάκια απειλητικά μεγάλο, ιδίως όταν ήταν ολόκληρο. Ή ακόμα καλύτερα μια μέρα πριν/μετά. Να το πετυχαίνεις εν κινήσει στο δρόμο και να θαυμάζεις παραμιλώντας. [Ηλίθιο Xαμόγελο.] Τα πιο όμορφα φεγγάρια. //Έειι, φεγγαροπαρμένη, κοίτα μπροστά.// Βραδινές βόλτες με το αυτοκίνητο σε άγνωστους δρόμους. Στα δεξιά θάλασσα. Αναστροφή. Στ’ αριστερά θάλασσα. Ενίοτε κι αδιέξοδα. Σε κατηφόρες. //Πάρ’ το με όπισθεν τώρα.. (εμπρός λοιπόν καλά μου λάστιχα!)// Φεγγαράδες σε ταράτσες. Κι η θάλασσα να κάνει το φως να φαίνεται σαν φλόγα κεριού που τρεμοπαίζει. Και αστεράδες. Άστρα που δραπετεύουν. Το βλέμμα να χάνεται κι εσύ να ξεκλέβεις ηρεμία. Διαμαντένιος ουρανός. Δεν πρόκειται νομίζω να μάθω να ξεχωρίζω τους γνωστούς αστερισμούς. [Σα να ψάχνεις να βρεις πού είναι το κεφάλι του μωρού σε υπερηχογράφημα – το ‘παθα τις προάλλες και την έσκασα την έγκυο μέχρι να καταλάβω την κλίση στη μία φωτό. Βασικά εκείνη επέμενε να το καταλάβω, εμένα δε με πείραζε και να μην.] Μόνο τον αποσπερίτη θαρρώ καταλαβαίνω, την τελεία κοντά στην παρένθεση του φεγγαριού. Κι αυτός πάλι είναι πλανήτης, όχι άστρο· όφου.
Ανέκαθεν βέβαια με γοήτευε το μισοφέγγαρο.
Ανέκαθεν βέβαια με γοήτευε το μισοφέγγαρο.
Το τέλεια κομμένο στη μέση.
[Δεν ξέρω ακριβώς γιατί.
Ίσως μια προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου
- μια πλευρά, έστω.
Ίσως μια προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου
- μια πλευρά, έστω.
Ίσως γιατί το μισοφέγγαρο δεν είναι το ίδιο κάθε φορά,
εν αντιθέσει με την πανσέληνο - αλλάζει κλίση, έστω.]
εν αντιθέσει με την πανσέληνο - αλλάζει κλίση, έστω.]
Ακόμα κι έτσι όμως, μπορείς να διακρίνεις τον κύκλο.
Κι αν όχι, ξέρεις ότι είναι (πάντα) εκεί.
Ο ουρανός της νύχτας έχει κάτι από ψευδαίσθηση (απ' τη μία τ' αστέρια κάποιου μακρινού παρελθόντος κι απ' την άλλη το φως του φεγγαριού που δεν είναι δικό του). Starlight creates the illusion of life for all these years
Αλλά κάπου εκεί βρίσκεται κι η αλήθεια. Και οι αλήθειες που φανερώνονται νύχτα, λάμπουν συνήθως για πολύ.
Εν κατακλείδι, είμαστε αστράνθρωποι. Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα.
Αλλά κάπου εκεί βρίσκεται κι η αλήθεια. Και οι αλήθειες που φανερώνονται νύχτα, λάμπουν συνήθως για πολύ.
Εν κατακλείδι, είμαστε αστράνθρωποι. Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου