Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

" Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά "


Μέσα σ' ένα μήνα ετοίμασα τρεις φορές τη βαλίτσα μου και βγήκα στ' ανοιχτά.. η θάλασσα έγινε σχεδόν δεύτερη φύση μου. Τη διέσχισα με διάφορους τρόπους -πλοίο της γραμμής, καραβάκι, θαλάσσιο ταξί, δελφίνι, κολυμπώντας- αντιλαμβάνοντας κάθε φορά διαφορετικά τη δύναμή της..


Πρώτη στάση, Πόρος.
Από εικόνες δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι μια ευχάριστη εξόρμηση
για σ/κ, ιδίως αν έχεις καλή παρέα!

Σίφνος


Ανεμόμυλοι στον Αρτεμώνα, περιστερώνες, ξερό τοπίο αλλά και πράσινο, το λευκό να 'χει το μονοπώλιο, εκκλησάκια, με τη Χρυσοπηγή να ξεχωρίζει. Ωραίες παραλίες -σε αντίθεση με ό,τι είχα διαβάσει πριν πάω!





Αρκετά μονοπάτια' εμείς διαλέξαμε αυτό που ξεκινάει από την παραλία του Γλυφού και βγάζει στην Χρυσοπηγή, ένα στενό δρομάκι σε σχετικό ύψωμα κι η θάλασσα από κάτω, στο τελείωμα του γκρεμού.







Σήμα κατατεθέν του νησιού τα κεραμεικά. Το βράδυ δείχνουν την ομορφιά τους.





Ύδρα

Αρχοντική ομορφιά. Ήσυχες παραλίες, αλλά και κόσμος.

Τρέλα στο τιμόνι -κι
επειδή ως γνωστό αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν, βγάζουν το άχτι τους στα καραβάκια. Σκαμπανεβάσματα και σκασίματα στα κύματα που σου προκαλούν γέλιο ενώ έχεις γίνει λούτσα.






Η Σπηλιά











Κοιτάς μακριά μα δεν μου λες τι βλέπεις.......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου