Το μυαλό των παιδιών κατεβάζει ό,τι θέλει, απορροφούν αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και τα αιτιολογούν όπως θέλουν, αλλά ταυτόχρονα είναι ανοιχτά σε ό,τι τους πουν οι μεγαλύτεροι, δη δάσκαλοί τους.
Να λοιπόν μία από τις καθημερινές "ιστορίες" που αντιμετωπίζει η μητέρα μου κι έπειτα μας τις εξιστορεί στο σπίτι :
—Να σου πω κυρία τι είναι αγρότης; λέει ο Νίκος
—Πες μου Νίκο. Τι είναι;
—Αγρότης είναι ....τρακτέρ!, λέει ο Νίκος με περηφάνεια που το ήξερε!
Άρχισε να γελά η κυρία Μαρία, αλλά δε σταμάτησε εδώ η παραπάνω συζήτηση..(ούτε και το γέλιο).
Στη μέση μπαίνει ο Γιαννάκης και με ύφος-εγώ-ξέρω-την-απάντηση-ενώ-ο-νίκος-όχι, λέει στην κυρία:
—Να σου πω εγώ τι είναι αγρότης?
—Τι είναι Γιάννη?
—Αγρότης είναι...... Τρακτέρ!!!
@$#%~&*^#$@%~ :DDDDDDDD
..Και τα άφησες τα παιδάκια με την απορία?
Όχι, τους εξήγησα:
—Αγρός στην καθαρεύουσα είναι το χωράφι και αγρότης είναι αυτός που ασχολείται με αυτό. Κατάλαβες Γιαννάκη?
—Κατάλαβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου